धन्यवाद
अश्विनीकुमार
शेअर बाजारपेक्षा जास्त नफा स्थानिक उद्योजक व्यवसायिक निर्माण करू देतील.
ज्ञान जागतिक ठेवा व त्याचा वापर स्थानिक पातळीवर करा.
विदेशी प्रोस्ताहनला बळी पडू नका.
हजारो कोटी उलाढाल करणारा उद्योजक व्यवसायिक निर्माण करण्यापेक्षा लाखोंची उलाढाल करणारे हजारो उद्योजक व्यवसायिक निर्माण करा.
धन्यवाद
अश्विनीकुमार
Byju's ऑनलाईन शैक्षणिक सेवा पुरवणारी कंपनी आहे. मी मध्यंतरी अश्या सर्वांवर किंवा अश्या लोकांवर किंवा अश्या लोकांचे सुविचार टाकणे बंद केले कारण मला माहिती होते कि ह्यांची माझ्याकडून नकळत मार्केटिंग होईल, माझे फेसबुक पेज वाढत जाईल, कोणीतरी पालक Byju's चे महागडे कोर्सेस घेईल व व स्वतःच्या मुलांवर दबाव टाकेन.
Byju's चा मालक त्याच्या जीवनावर देखील मी एक लेख लिहिणार होतो पण जेव्हा शिक्षण शैक्षणिक क्षेत्राची काळी बाजू समजले तेव्हापासून हात जोडले. जे जे प्रोस्ताहन देणारे आहेत, अब्जो कमावलेले आहेत, त्या सर्व पैसे देवून मार्केटिंग करण्यात आले आहे नाहीतर आमच्या काळापासून ते आता पर्यंत का नाही चांगले शिक्षक यशस्वी झालेत? ज्यांना मार्केटिंग जमले आणि ज्यांना विद्यार्थ्यांच्या भविष्यापेक्षा जास्त चिंता हि त्यांच्या पालकांकडे असलेल्या पैश्यांवर होते तेच कसे पुढे गेले?
शिक्षण किती मुलांसाठी घातक होत गेले हे आपण आता समजून घेवू
"NCPCR" हि सरकारी संस्था "National Commission for Protection of Child Rights" मराठीत "राष्ट्रीय बाल हक्क संरक्षण आयोग" हा तिचा फुलफोर्म, ह्या संस्थेचे काम काय आहे माहिती आहे काय? ह्यावरून तुम्हाला समजले पाहिजे कि हे प्रकरण किती गंभीर आहे ते. हि संस्न्था लहान मुलांच्या हक्कांसाठी काम करते. म्हणजे विचार करा कि ह्या संस्थेला मध्यस्थी करावी लागली ते.
राष्ट्रीय बाल हक्क संरक्षण आयोग Byju's ला हजर राहण्याचा हुकून बजावला. Byju's वर आरोप काय करण्यात आले? काहीतरी असेल म्हणून तर हुकुम बजावण्यात आला. त्यांच्यावर आरोप malpractice म्हणजे व्यावसायिक सेवेतील निष्काळजी, गैर किंवा बेकायदेशीर वर्तन; गैरव्यवहार, दुराचार चा करण्यात आला. विचार करा शैक्षणिक संस्था आणि तिच्यावर असले आरोप.
आरोप काय आहे तर कोर्स, क्लास म्हणजे शिकवणी विकत घेण्यासाठी प्रचंड दबाव टाकला जातो, चुकीची माहिती दिली जाते, विद्यार्थी आणि त्यांच्या पालकांचे फोन क्रमांक विकत घेतले जातात, जर त्यांचे कोर्सेस क्लासेस म्हणजे शिकवण्या नाही घेतल्या तर मुलांचे भविष्य उध्वस्त होईल अशी भीती घातली जाते. भारतातील सामाजिक व्यवस्था अशी होती कि काहींना शिक्षणाचा अधिकार नव्हता पण तेच इंग्रजांनी निर्माण केलेल्या शिक्षण व्यवस्थेत होता मग अशे पालक जसे कि कमी शिकलेले, किंवा ज्यांची पहिली किंवा दुसरी पिढी १० वी, १२ वी , १५ वी किंवा उच्च शिक्षण पूर्ण नाही करू शकले अश्यांना टार्गेट केले जाते.
आयोगाला जेव्हा काही वृत्तपत्रातील बातम्या अश्या दिसून आल्या कि ज्यामध्ये पालक सांगत होते कि मुलांच्या उज्वल भविष्याचे आमिष दाखवून त्यांचे कोर्स विकत घेण्यात भाग पाडत होते, काही पालकांनी आर्थिक शोषणाची तक्रार केली तर काहींना फसवण्यात आले आणि ह्याप्रकारे पालकांची कठीण परिश्रमाने मिळवलेले, बचतीचे पैसे देखील कोर्स क्लास च्या नावाखाली उकळण्यात आले. ह्यामध्ये असे आढळून आले कि फी परत करण्याचे सांगून पालकांना फी परत केली जात नव्हती.
शिक्षण चांगले आहे कि वाईट हा भाग आणि वाद वेगळा झाला, मी तर आपली इंग्रजांनी दिलेली शिक्षण व्यवस्था मानतच नाही, गुरुकुल पद्धत जिथे प्रात्यक्षिक देखील करून घेतले जायचे आणि त्यासोबत आधुनिक वैज्ञानिक पद्धत जिथे सर्वांगीण विकासाभर भर देण्यात येईल अश्या शिक्षण पद्धती आवडतात. पण इथ मुद्दा येतो तो पालक आपल्या मुलांवर टाकत असलेल्या दबावाचा आणि
ह्या अगोदर सुद्धा Byju संस्थेचा मालक रविंद्रन ह्याला राष्ट्रीय बाल हक्क संरक्षण आयोग संस्थेने हजर राहण्याची नोटीस बजावली होती. आणि Byju चा मालक रविंद्रन ह्याचे अनेक प्रोस्ताहित करणारे व्हिडीओ नेट वर उपलब्ध आहेत. त्याची महती सांगत आहेत ते सर्व पेड मार्केटिंग आहे असे समजा.
६० पैकी पहिल्या ५ मध्ये काही मुले सतत वर्गात पहिली येतील उच्च शिक्षण पर्यंत पहिली येतील मग बाकींच्या मुलांचे काय? त्यामुळे अश्या जंजाळात अडकू नका, ह्या जगात संस्कार आणि अनुभवापेक्षा दुसरे शिक्षण कुठलेही नाही, बाकी निर्णय तुमचा.
धन्यवाद
अश्विनीकुमार
“आपण आरामात स्थानिक लघु उद्योग व्यवसाय वाचवू शकता ते देखील विना बँकेची मदत घेता. महाराष्ट्राची लोकसंख्या १२ १३ कोटी पकडू, जरी एक एक रुपया काढला तरी एखाद्या स्थानिक उद्योजक व्यवसायिकाला आपण कर्जातून बाहेर काढू शकतो, नवीन लघु उद्योजक व्यवसायिक निर्माण करू शकतो, शेतकऱ्यांची आत्महत्या पूर्णपणे थांबवू शकतो. हे स्थानिक पातळीवर जरी सुरु केले तरी आपण मदत योग्य आणि गरजू व्यक्तीपर्यंत पोहचवू शकतो जेणेकरून आपल्या पैश्यांचा कोणीही गैरवापर करू शकणार नाही. मी फक्त १ रुपया बोललो पण असे नेक आहेत जे १० ते जास्तीत जास्त आपण १००० रुपये मर्यादा जरी ठरवली तरी अनेक लघू उद्योजक व्यवसायिक आपला उद्योग व्यवसाय हा वाचवून परत भरारी घेवून आपले पैसे परत ते परत करतील.”
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
“उत्पादन करणे आणि विक्री करणे हे दोन्ही उद्योग व्यवसाय वेगवेगळे आहेत. जर उत्पादन क्षमता वाढवण्यावर जोर दिला असता तर महाराष्ट्र व मराठी समाज हा प्रचंड श्रीमंत झाला असता पण झाले उलटे, सर्व महत्व हे विक्री करणाऱ्यांवर देण्यात आले आणि त्यामुळे माल हा चीन वरून मागवण्यात येतो. एकप्रकारे बोलू शकतात कि दलाल श्रीमंत पण उद्योजक आणि ग्राहक त्रस्त फायदा हा चीन ला कारण विक्री करणारा हा स्वस्तात माल शोधणारच, त्यांचा व्यवसाय तर उत्तम सुरु आहे. जे भारतीय नागरिक उष्ट्या सफरचंदाचे लाखो रुपये देतात ते भारतीय उत्पादनाचे लाखो रुपये नाही देणार? बाजारात तरी उतरवा.”
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
अश्विनीकुमार
“एखाद्या कमी शिकलेल्या किंवा कुठल्याही सामान्य शाखेतून पदवी घेतलेल्या तरुणाने छोटा व्यवसाय सुरु केला तर त्याची दखल कोणीही घेत नाही पण त्याविरुध्द डॉक्टर, इंजिनिअर, एमबीए पीएचडी धारकाने कुठल्याही लघु व्यवसायात उडी घेतली तर सर्व त्यांची मुलाखत घेत बसतात हे आपल्या इथले दुर्दैव आहे. नेहमी पदवी बघून नाही तर त्यांच्या सातत्याचा, उत्पादन किंवा सेवेचा दर्जा बघा आणि मगच महत्व द्या. आपल्या इथे लाखो उच्च शिक्षित लोकांचे त्यांच्यापाडून पैसे घेवून पदवीधरांची निर्मिती होते एखाद्या कारखान्यासारखे त्यामुळे किती व्हिडीओ बनवणार त्यांचे? शेवटी वीट येईल. आपण चहा घेतांना विचारत नाही कि तुझी पदवी काय आहे? चहा घेतो आवडला तर स्तुती करतो आणि नाही आवडला तर नावे ठेवतो पण महत्वाचे हे आहे कि ती व्यक्ती सातत्याने व्यवसाय करते कि नाही? मेहनत करणारे आणि कष्टकरी ह्यांना सर्वच अन्न गोड लागते, सध्या पोट भरते ना? उद्या कोणीतरी चांगले खाद्य पदार्थ बनवणारा तयार झाला कि त्याच्याकडे जातील पण तोपर्यंत तरी ते उपाशी झोपत नाही ना? महत्वाचे काय आहे ते लक्ष्यात ठेवा आणि उद्योग व्यवसायात उतरा, अनुभव घेत घेतच तुम्ही यशस्वी व्हाल.”
अश्विनीकुमार
